Bu sabah "nedir insanın kendini geri tutmasına neden olan şey" diye sordum kendi kendime. Yaşarken, bir şeyleri isterken, severken ve hatta hayallere ulaşabilmek varken geride durmak. Bir adım ötedeki bir çok şeyi kaçırıyoruz. Bir söz dünyaları değiştirebilecekken boğazımızda düğümleniyor söyleyemiyoruz, tam deli dolu bir hayal kuracakken bir korku kaplıyor ansızın içimizi, çok isterken kendimizi sevmeyi bahaneler uçuşuyor havada, dilediğimiz gibi yaşayacağım diye çırpınırken her gün başka hayatları seyrederken buluyoruz kendimizi. Sonra heyecanın yerini telaş ve pişmanlık alıyor.
Yepyeni bir senenin ilk haftası başlıyor bugün. Yenilenme zamanı, ilerleme ve belki sil baştan hayal kurma zamanı bugün. Her birimizin içinde her rengin ayrı ayrı güzellikleri ifade ettiği rengarenk bir dünya var. Herkes kendisi için bir resim yapsın deseler herkesin resmi birbirinden farklı, özel ve eşssiz olur. Çünkü hepimiz farklı, özel ve çok değerliyiz. Hayata kendi renklerimizi katmak, onu her rengiyle yaşamak için varız. Kendi renklerimizle geride durmak yerine daima bir adım önde yaşamayı seçelim!
Write a comment